#1. De noodzaak van een nieuw buitenland-beleid van de VS

The Need for a New US Foreign Policy
Geschreven door: Jeffrey Sachs
Op: 13 april 2023
In: New World Economy

Jeffrey Sachs (Oak Park, Michigan, USA, 5 november 1953) is een wereldberoemde professor economie, bestsellerauteur, innovatief docent en wereldleider op het gebied van duurzame ontwikkeling. Van 2001-2018 was Sachs speciaal adviseur van VN-secretarissen-generaal Kofi Annan (2001-7), Ban Ki-moon (2008-2016) en António Guterres (2017-2018). Hij was ook adviseur van de laatste leider van de Sovjet-Unie, Michail Gorbatsjov, en van de eerste president van de Russische Federatie, Boris Jeltsin.

Een Google vertaling: Het buitenlands beleid van de VS is gebaseerd op een inherente tegenstrijdigheid en een fatale tekortkoming. Het doel van het buitenlands beleid van de VS is een door de VS gedomineerde wereld, waarin de VS de wereldhandels- en financiële regels opstelt, geavanceerde technologieën controleert, de militaire suprematie handhaaft en alle potentiële concurrenten domineert. Tenzij het buitenlands beleid van de VS wordt gewijzigd om de noodzaak van een multipolaire wereld te erkennen, zal dit leiden tot meer oorlogen en mogelijk tot een derde wereldoorlog.

De inherente tegenstrijdigheid in het buitenlands beleid van de VS is dat het in strijd is met het VN-Handvest, dat de VS (en alle andere VN-lidstaten) verplicht tot een mondiaal systeem gebaseerd op VN-instellingen waarin geen enkel land domineert. De fatale fout is dat de VS slechts 4 procent van de wereldbevolking heeft en de economische, financiële, militaire en technologische capaciteiten mist, laat staan de ethische en juridische claims, om de andere 96 procent te domineren.

Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog waren de VS de rest van de wereld ver vooruit op economisch, technologisch en militair gebied. Dit is niet langer het geval, aangezien veel landen hun economieën en technologische capaciteiten hebben opgebouwd.

President Emmanuel Macron sprak onlangs de waarheid toen hij zei dat de Europese Unie, hoewel een bondgenoot van de VS, geen vazal van de VS wil zijn. Hij werd breed aangevallen in de VS en Europa voor het uiten van deze verklaring, omdat veel middelmatige politici in Europa afhankelijk zijn van de Amerikaanse politieke steun om aan de macht te blijven.

In 2015 beschreef de Amerikaanse ambassadeur Robert Blackwill, een belangrijke strateeg voor het buitenlands beleid van de VS, de Amerikaanse grootse strategie met uitzonderlijke duidelijkheid. Hij schreef: “Sinds de oprichting hebben de Verenigde Staten consequent een grootse strategie gevolgd, gericht op het verwerven en behouden van vooraanstaande macht over verschillende rivalen, eerst op het Noord-Amerikaanse continent, daarna op het westelijk halfrond en ten slotte wereldwijd”, en voerde aan dat ” het behoud van het primaatschap van de VS in het mondiale systeem zou in de eenentwintigste eeuw de centrale doelstelling moeten blijven van de Amerikaanse grootse strategie.”

Om het primaatschap van de VS ten opzichte van China te behouden, heeft Blackwill een spelplan opgesteld dat president Joe Biden volgt. Naast andere maatregelen riep Blackwill de VS op om “nieuwe preferentiële handelsregelingen tussen Amerikaanse vrienden en bondgenoten te creëren om hun wederzijdse voordelen te vergroten door middel van instrumenten die China bewust buitensluiten”, “een technologiecontroleregime” om China’s strategische capaciteiten te blokkeren, een gebouwd- van “machtspolitieke capaciteiten van Amerikaanse vrienden en bondgenoten in de periferie van China”, en versterkte de Amerikaanse strijdkrachten langs de Aziatische Rimlands ondanks enige Chinese oppositie.

De meeste Amerikaanse politici en velen in Groot-Brittannië, de EU, Japan, Korea, Australië en Nieuw-Zeeland steunen de agressieve aanpak van de Verenigde Staten. Ik doe niet. Ik beschouw de Amerikaanse benadering van China als in strijd met het VN-Handvest en vrede.

China heeft recht op welvaart en nationale veiligheid, vrij van Amerikaanse provocaties aan zijn grenzen. De opmerkelijke economische prestaties van China sinds eind jaren zeventig zijn geweldig voor zowel China als de wereld.

Gedurende de lange eeuw van 1839 tot 1949 werd China tot extreme armoede gedreven in een periode die werd gekenmerkt door Europese en Japanse invasies van China en Chinese burgeroorlogen. Groot-Brittannië viel in 1839 binnen om China te dwingen het verslavende opium van Groot-Brittannië te kopen. Andere machten stapelden zich op in de loop van de volgende eeuw. China is eindelijk hersteld van die rampzalige periode en heeft daarbij een einde gemaakt aan de armoede van ongeveer 1 miljard mensen!

De nieuwe welvaart van China kan zowel vreedzaam als productief zijn voor de wereld. China’s succesvolle technologieën – variërend van vitale behandelingen voor malaria tot goedkope zonne-energie en efficiënte 5G-netwerken – kunnen een zegen zijn voor de wereld. China zal alleen een bedreiging vormen voor zover de VS China tot vijand maken. De vijandigheid van de VS jegens China, die het arrogante Amerikaanse doel van dominantie vermengt met al lang bestaand anti-Chinees racisme dat dateert uit de 19e eeuw, creëert die vijand.

De gevaren van het buitenlands beleid van de VS reiken verder dan China. Het doel van de VS om de NAVO uit te breiden naar Oekraïne en Georgië, en daarbij Rusland in de Zwarte Zee te omsingelen, hielp de oorlog in Oekraïne aanwakkeren. Talloze naties zien het gevaar van deze benadering in. Grote landen van Brazilië tot India en daarbuiten streven naar een multipolaire wereld. Alle VN-lidstaten moeten zich opnieuw committeren aan het VN-Handvest en zich verzetten tegen aanspraken op dominantie door welke natie dan ook.